OZNAKOWANIE: Bez znaków, częściowo czarny i niebieski szlak pieszy.
KOMUNIKACJA PUBLICZNA: Pociąg do Otwocka.
Od ponad stu lat warszawiacy chętnie odpoczywają w okolicach Otwocka. Teren ten nie bez powodu uważany jest za zielone płuca stolicy. Przed tysiącami lat na wydmowym tarasie Wisły wiatr usypał wydmy, które - jak na nizinne Mazowsze - są całkiem dużymi wzniesieniami. Porastają je sosnowe bory. Między wydmami utworzyły się podmokłe zagłębienia, wypełnione przez torfy.
Stacja kolejowa w Otwocku
Spod modernistyczno-secesyjnego budynku dworca kolejowego jedź na zachód. Spod wiaduktu wyjedziesz na nieco chaotyczny Plac Niepodległości. Skręć w lewo, w ul. Andriollego. Po paru minutach jazdy zorientujesz się,...
że - jak na środek miasta - przy ulicach rośnie zaskakująco dużo sosen. Na skrzyżowaniu ulic Andriollego i Narutowicza skręć w lewo. Tuz obok znajduje się budynek, który warto odwiedzić.
Muzeum Ziemi Otwockiej
Siedziba muzeum mieści się w niewielkiej willi Soplicówka przy ul. Narutowicza 2. (Kontakt : tel. (22) 788 15 45). Oglądając wystawę, zapoznasz się z przyrodą i historią regionu.
Wróć do ul. Andriollego i jedź do następnej przecznicy. Tam skręć na zachód, za drogowskazem wskazującym drogę na cmentarz.
Stary cmentarz żydowski
W młodym lasku na wydmowych piaskach, przy dawnej drodze z Pogorzeli do Karczewa leżu stary cmentarz żydowski. Przed wojną Żydzi stanowili 3/4 stałej ludności Otwocka. W 1940 r. hitlerowcy utworzyli w mieście getto, które zlikwidowano dwa lata później.
Z cmentarza jedź dalej na zachód, gruntową drogą wśród sosen. Na skraju lasu twoja droga połączy się ze znacznie szerszą, tzw. Czerwoną Drogą. Do Karczewa wjeżdżasz od strony dzielnicy przemysłowej. Skręć w lewo, w ul. Armii Krajowej, którą dojedziesz do centrum miasteczka.
Karczew
Spod kościoła jedź ul. Żaboklickiego na południowy zachód. Na skrzyżowaniu z ul. Częstochowską uwagę zwraca ładna kapliczka przydrożna z XVIII w. Asfalt kończy się przy cmentarzu. Jedź dalej wśród pól w stronę widocznych z daleka budynków fermy drobiu. Tu znowu pojawi się utwardzona nawierzchnia. Droga prowadzi przez zabudowania wsi Janów. Po chwili miniesz skrzyżowanie z drogą prowadzącą w głąb lasu, który cały czas zamyka horyzont po Twojej lewej ręce. Kilometr dalej przejedziesz mostkiem nad odwadniającym bagna w Dolinie Wisły Kanałem Bielińskiego i wyjedziesz do wioski Brzezinka. Droga ostro zakręca w prawo, a po kilkuset metrach w lewo. Cały czas jedziesz wśród luźno rozrzuconych zabudowań.
Łukowiec
Zanim wieś na dobre się zacznie, szosa ostro zakręca w lewo. Ty na zakręcie skieruj się w prawo. Nieutwardzona droga prowadzi przez łąki w stronę bliskiego już lasu. Po raz kolejny przejedziesz nad Kanałem Bielińskiego. Za wodą droga dochodzi do ściany lasu, a następnie zagłębia się w jego ciemnym, podmokłym wnętrzu. Po około kilometrze teren zacznie się podnosić, podłoże wokół stanie się piaszczyste, a olchy ustąpią miejsca sosnom. Wjechałeś na wyższy, wydmowy taras doliny Wisły.
Lasek
Za piaszczystym wzniesieniem w las wciskają się zabudowania. To daleko wysunięty przyczółek Celestynowa. Chociaż asfalt zachęca do jazdy w stronę miasteczka, skręć w lewo i pedałuj dalej przez las. Do twojej drogi dołączą na pewien czas znaki żółte. Pozwól im biec swoją trasą, a sam jedź cały czas na północ. Po dystansie 1,5 km wjedziesz na rozległą polanę, a po chwili znajdziesz się wśród zabudowań Dąbrówki.
Dąbrówka
Wieś ciągnie się wzdłuż pofalowanej krawędzi Równiny Garwolińskiej. Skarpę rozcinają niewielkie dolinki. Skręć w lewo, w ulicę Karczewską. Niebawem domy ustąpią miejsca polom, po kolejnym kilometrze znowu będziesz w lesie. Droga stopniowo staje się piaszczysta. Łagodny podjazd wyprowadza na wzniesienie Dąbrowieckiej Góry.
Dąbrowiecka Góra
Od koloru budującego go piasku, wydma nazywana jest także Białą Górą. Jeżeli chcesz się przez chwilę poczuć jak na pustyni, daj nura na prawo od drogi, po zachodniej stronie wzniesienia.
Łagodny zjazd kończy się na skrzyżowaniu dróg i szlaków. Jeżeli masz już dosyć, skręć w prawo, a dojedziesz do stacji w Pogorzeli Warszawskiej. Zachęcamy jednak do jazdy prosto, za znakami czarnego szlaku, prowadzącymi w stronę Otwocka. Początkowo jedziesz bardzo szeroką, leśną drogą. Kilometr dalej szlak skręca w lewo i klucząc leśnymi przecinkami, prowadzi w cieniu brzóz i sosen.
Baza "Torfy"
W starym budynku leśniczówki urządzono ośrodek edukacji ekologicznej Mazowieckiego Parku Krajobrazowego (Karczew, ul. Torfy 2, tel. (22) 7888087). Po wcześniejszym uzgodnieniu organizowane są tu zajęcia dydaktyczne dla szkól i innych zorganizowanych grup. Największą atrakcją bazy jest założony w 1998 r. matecznik. Schronienie znajdują tu zwierzęta, które z różnych powodów potrzebują pomocy.
Jedź dalej za znakami czarnymi, które niebawem skręcają w lewo, w szeroki leśny dukt prowadzącym skrajem rezerwatu "Torfy". Szlakowi towarzyszą tablice leśnej ścieżki dydaktycznej. Po ośmiuset metrach dojedziesz do platformy widokowej.
Rezerwat "Na Torfach"
Pas podmokłych torfowisk ciągnie się wzdłuż doliny Wisły - od rejonu Osiecka aż po Otwock. Większość bagien została zmeliorowana, ale tutaj wciąż można podziwiać urokliwy krajobraz torfowiska.
Jeziorko nad którym stoisz, wbrew pozorom nie zostało stworzone przez naturę. Zagłębienie powstało w wyniku eksploatacji torfu.
Wróć duktem w stronę leśniczówki, przetnij skrzyżowanie leśnych dróg i jedź na północny zachód, w stronę bliskiego już Otwocka. Do Twojej trasy dołączy niebieski szlak pieszy, a chwile później pomiędzy sosnami pojawi się willowa zabudowa.
Soplicowo
Wjeżdżasz do Otwocka przez jedno z najładniejszych osiedli.Niebieski szlak kluczy wąskimi uliczkami, a następnie ul. Poniatowskiego, a dalej ul. Filipowicza i ul. Armii Krajowej prowadzi na znaną Ci już stację kolejową.
