0,0 km. Rozpoczynamy jazdę na polu biwakom w Słonnem. Na drodze asfaltowej biegnącej przez tą ładnie położoną wieś skręcamy w prawo i wzdłuż Sanu jedziemy łatwo w kierunku Dubiecka.
4,1 km. Na początku wsi Wybrzeże, jeszcze przed kładką przerzuconą nad nurtem rzeki, skręcamy w lewo w drogę wyłożoną płytami betonowymi. Jedziemy teraz w kierunku zachodnim. Płyty betonowe szybko się kończą i dalej wiedzie już droga żwirowa. Teren jest płaski i łatwy do jazdy.
5,2 km. Gdy niewysokie wzgórze po prawej (Łysa Góra) kończy się, naszym oczom ukazuje się wyraźne obniżenie porośnięte lasem sosnowo-brzozowym. To jest właśnie rezerwat przyrody "Broduszurki", jedyne na Pogórzu torfowisko typu wysokiego i przejściowego....
Trzymając się skręcającej w prawo żwirowej drogi, a następnie opuszczając ją w lewo, gruntową ścieżką między łąkami i polami jedziemy w stronę rezerwatu.
6,5 km. Docieramy do miejsca gdzie znajduje się tablica informacyjna o rezerwacie, tutaj jest też dogodne miejsce do odpoczynku oraz początek ścieżki przyrodniczo-dydaktycznej "Winne-Podbukowina" wiodącej przez torfowisko. Zaspokoiwszy ciekawość ruszamy dalej, początkowo gruntową drogą w kierunku północnym, ale szybko skręcającą na wschód przez wieś Winne.
7,3 km. Na skrzyżowaniu dróg we wsi Winne, skręcamy w lewo i po krótkim zjeździe kiepskim asfaltem, zostawiamy go obierając pierwszą drogę gruntową odbijającą w prawo. W ten sposób okrążamy ponownie Łysą Górę, tym razem od północy.
8,5 km. Tak jadąc docieramy do drogi asfaltowej Dubiecko - Słonne, na której skręcamy w prawo. Blisko już stąd do wiszącej kładki przez San, którą przekraczamy rzekę (obok jest także pływający prom, przeznaczony dla większych niż rower pojazdów).
8,7 km. Po drugiej stronie Sanu jedziemy po drodze gruntowo-żwirowej, mijając po prawej zarośnięte wzgórze dawnego grodziska, a następnie pojedyncze domy prawobrzeżnej (w stosunku do Sanu) części Wybrzeża. W dalszym ciągu nawierzchnia drogi jest gruntowo-żwirowa, po której jedziemy raczej łatwo i płasko, skrajem lasu i pól położonych w szerokiej dolinie Sanu.
12,8 km. Po prawej naszym oczom ukazuje się strzelnica myśliwska, a po chwili wjeżdżamy na asfalt, tuż obok drogowego mostu na Sanie. Nie przekraczamy jednak rzeki tylko jedziemy dalej prosto, teraz jeszcze łatwiej.
13,8 km. Na początku wsi Iskań, vis-a-vis sklepu jest odbicie drogi asfaltowej w prawo i tam właśnie skręcamy. Droga prosto wiedzie do Birczy. Jedziemy momentami lekko po górę, teraz wzdłuż potoku Jawornik.
14,9 km. Przejeżdżamy przez niewielką wieś Tarnawka, a następnie Rzeczki.
19,4 km. Na początku kolejnej wsi Piątkowa, mijamy piękną bryłę drewnianej cerkwi, słabo widocznej między drzewami, nad potokiem po drugiej jego stronie. Piątkowa jest długą miejscowością, w której spotykamy znaki niebieskie szlaku turystycznego.
22,7 km. Trzymając się głównej szosy docieramy do kolejnej miejscowości położonej nad pot. Jawornik - Żohatyna. Już na jego początku zostawiamy wygodny asfalt i skręcamy w prawo, w żwirową drogę leśną, odbijającą obok ciekawej odkrywki fliszu karpackiego. Jedziemy teraz w kierunku północno-zachodnim, w dalszym ciągu raczej łatwo, przez zmieniający się gatunkami i wiekiem las.
29,1 km. Żwirowa droga leśna zamknięta jest szlabanem, który nie stanowi przeszkody dla rowerowego turysty. Tuż za nim nawierzchnia zmienia się na asfaltową, a w prawo i w górę odbija droga z resztkami asfaltu. Wiedzie ona do Dylągowej i tam właśnie jedziemy.
30,2 km. Dość trudny podjazd kończy się na wyraźnym i odkrytym grzbiecie, przy pierwszych zabudowaniach wsi. Także tam nasza trasa krzyżuje się z niebieskim szlakiem turystycznym, a nawierzchnia drogi poprawia się. Pozostajemy na dobrej drodze i przez wieś jedziemy początkowo po równym, a następnie coraz szybciej w dół.
32,2 km. Zasadniczy zjazd kończy się w dolinie potoku, dopływu Sanu. W prawo odbija tu droga o gorszej nawierzchni i obok cmentarza, wiedzie wzdłuż potoku do Sielnicy. Skręcamy w tym kierunku i dalej jedziemy łatwo i przyjemnie, lekko w dół.
34,1 km. Już bardzo blisko Sanu, gdy naszym oczom pokazuje się na chwilę charakterystyczny kościół w Słonnem (w kierunku wschodnim, po drugiej stronie rzeki) od drogi, którą jedziemy odbija gruntowa ścieżka w prawo, w stronę lasu. Skręcamy na nią i rozpoczynamy teraz najbardziej terenowy i trudny fragment wycieczki. Przekraczamy kładką lub w bród potok, a następnie jedziemy skrajem lasu, bardzo blisko nurtu Sanu.
36,2 km. Nie zbaczając z obranego kierunku docieramy do wiszącej kładki w Słonnem, ale przed nią jeszcze raz przekraczamy w bród potok, jeden z dopływów Sanu.
36,8 km. Przechodzimy kładką na lewy brzeg rzeki, skręcamy w prawo i po chwili kończymy wycieczkę w miejscu jej rozpoczęcia - na polu biwakowym.
